Die ene vraag die je al een tijdje toefluistert. Dat verlangen dat bij je aan blijft kloppen. Dat knijpende gevoel in je maag dat om aandacht vraagt. Durf jij het aan om er de stilte mee in te stappen? Alles wat je kent en weet te laten vallen en je te openen voor dat wat er simpelweg is? Wat er misschien wel naar jou toe wil komen. Omdat het precies is wat je op dit moment nodig hebt.
Een dag uit de ratrace stappen. Uit al het doordenderen en de hectiek van het dagelijks leven. Alle afleiding uitzetten. Om ruimte te maken voor wat er diep van binnen in jou leeft. Te ontdekken wie je bent als al het andere even wegvalt.
Je laten raken en inspireren door de wijsheid van de natuur. Met al haar mildheid, zonder oordeel. Hoe ze ons voorgaat in een ander, oeroud ritme. Te ervaren dat we meer onderdeel zijn van die natuur dan we soms denken. Je verbinden met de wildernis in jezelf.
Een dag helemaal voor jezelf. Niks hoeven, alleen maar zijn. Uitrusten en opladen. Weer uitkomen bij wat je écht belangrijk vindt. Je focus hervinden. En wie weet van daaruit wel weer een nieuwe stap ontdekken die je wilt zetten.
Het vraagt moed en bereidheid om de confrontatie aan te gaan met wat er in je leeft. Te zijn met alles wat zich aandient in de stilte. Je razende hoofd vol gedachten, alle gevoelens die in je leven. Je draken én je prinsessen.
